Co robić, gdy drugiej kreski brak?

W ostatnich dniach ciąży wybrałam się do cukierni po ciasto do porannej kawy. Ekspedientka była szalenie miła, doradziła mi, co warto kupić i widząc brzuszek zapytała, którego dziecka się spodziewam? Jak usłyszała, że trzeciego to oficjalnie zaczęła mi współczuć, opowiadać o swojej dwójce, na koniec stwierdzając, że dla niej trzecie dziecko to byłby wielki dramat, bo dopiero zaczęła pracę i po czterech latach spędzonych z dziećmi w domu ma psychicznie dość macierzyństwa. Na to inna kobieta z kolejki przysłuchująca się rozmowie głośno wyraziła swoje niezadowolenie jej komentarzem poruszając temat niepłodności. W jej rodzinie aż dwie kobiety oddałyby wszystko za to, by móc zostać mamą, by zobaczyć wreszcie upragnioną drugą kreskę na ciążowym teście. Ich dyskusja skłoniła mnie do refleksji, którą dzisiaj pragnę się z Wami podzielić. Zerknęłam do statystyk Światowej Organizacji Zdrowia WHO, migiem przeanalizowałam naszych znajomych, przypomniałam sobie wiele historii koleżanek bezskutecznie starających się o maleństwo oraz przeczytanych artykułów on-line. Problem z zajściem w ciążę dotyka większej liczby par niż się tego spodziewałam, oficjalnie jest to już jedna z chorób cywilizacyjnych XXI wieku. Aktualnie 10% par na świecie i aż 18% w skali Europy nie może doczekać się potomstwa. 

Im więcej zaczęłam o tym czytać tym bardziej zaczęłam czuć wdzięczność i szczęście, jakie mnie już trzeci raz spotkało. Dziś móc zostać mamą to spełnienie marzeń olbrzymiej liczby kobiet, choć u wielu z nich widok dwóch kresek na teście ciążowym początkowo nie malował uśmiechu na twarzy. Dwa serca bijące w jednym ciele to coś, czego nie można opisać, to trzeba poczuć. Jednak co robić, jeśli nie jest nam to dane? Albo nie tak na już, nie bez dłuższych starań, oczekiwań, komplikacji, poronień, wsparcia?

Na naszą płodność ogromny wpływ ma wiele czynników. Jednym z nich jest styl życia i zwlekanie z macierzyństwem do okolic 40-stki. Warto dodać, że problem niepłodności nie dotyczy jedynie kobiet, w wielu przypadkach dotyczy także mężczyzn, którzy często wypierają to zrzucając winę na partnerkę. Zawsze natomiast aktywność i wsparcie drugiej połówki okazuje się tu konieczne.

Pewnie zauważyłyście, że znacznie zmienił się także wiek rodzących. Obecnie aż 30% Polek decyduje się na swoje pierwsze dziecko po przekroczeniu 30-tego roku życia. Sama rodząc Lenkę miałam lat 28. Dwadzieścia lat wstecz zostałabym już uznana za starą pannę i spisana na straty, bo wtedy w dobrym tonie był poród w okolicach 20-tki. Dziś wiele kobiet na pierwszym miejscu stawia wykształcenie i karierę. Później dopiero szukają właściwego partnera, cieszą się narzeczeństwem, zwiedzają świat, robią kariery w korporacjach, rozkręcają własne biznesy, budują domy a na końcu układanki ma się pojawić dopełnienie w postaci ślubu i dziecka. Śliczny mały chłopczyk lub urocza dziewczynka ma przecież zamieszkać we wcześniej zaprojektowanym pokoju na piętrze. I tu jak grom z jasnego nieba spada bezpłodność, która uniemożliwia posiadanie pełni szczęścia. Co wtedy począć? Przede wszystkim się nie załamywać i nie poddawać. Medycyna z każdym dniem robi olbrzymi krok do przodu i lekarze są w stanie wielu parom pomóc. Warto w takich chwilach dużo rozmawiać, być razem i być blisko. Kilka znajomych mi par zdecydowało się na in-vitro, inni na adopcję, a jeszcze kolejnych brak potomstwa doprowadziła do rozwodu. Rozwiązań jest sporo i według mnie warto z wachlarza możliwości korzystać, nie można się poddawać i zniechęcać po pierwszych nieudanych próbach. Sama w rodzinie mam kilka dość smutnych przypadków przeplatanych poronieniami, ale zakończonych happy endem. Jestem zdania, że o problemach z płodnością należy rozmawiać, nie można ich zamiatać pod przysłowiowy dywan.

Jeśli zatem problem z zajściem w ciążę dotyczy Cię osobiście to jedną z rzeczy, jaką mogę doradzić jest to, by decydując się na pomoc nie eksperymentować. Nie może być chyba nic gorszego jak zdesperowana niedoszła mama trafiająca w ręce kogoś, kto nie odniósł zbyt wielu sukcesów i nie może się pochwalić skutecznością swoich działań. Pamiętaj, że w takich chwilach przede wszystkim sprzyja Ci spokój, a ten osiągniesz wiedząc, że trafiłaś w dobre ręce. Warto zatem się rozejrzeć i zgłosić po pomoc do lidera. Na polskim rynku są nim moim zdaniem Kliniki Invimed – klik! Mają bardzo wysokie standardy leczenia, placówki w kilku miastach i ogromne doświadczenie. Pracują tam lekarze, którzy od wielu lat zajmują się badaniami nad niepłodnością i pomaganiem parom, które potrzebują takiej pomocy. Jest wielu ginekologów w Polsce, którzy uparcie twierdzą, że na takiej praktyce znają się równie dobrze, ale moim zdaniem zasoby, doświadczenie i wiedza, przemawia jednak za personelem w klinikach. Pamiętajmy, że mamy tam do dyspozycji cały sztab ludzi, którzy na co dzień dzielą się między sobą swoimi przypadkami, wynikami i dokonaniami, co prowadzi do nowych rozwiązań i kolejnych sukcesów. Najważniejszy fakt jaki za nimi przemawia to ten, że są to lekarze, który „zjedli zęby” pomagając parom mieć upragnione dziecko. A wiem to stąd, że pomogli również osobom w moim najbliższym otoczeniu.

Już od wielu lat nie musimy szukać pomocy za granicą, nasze polskie placówki są równie skuteczne i działają na naprawdę wysokim poziomie. Korzystając z nich możemy przy okazji liczyć na wsparcie psychologa, czy dietetyka. Ten drugi w dzisiejszych czasach jest równie niezbędny, bo właściwa waga i dieta potrafią skutecznie pomóc w zajściu w ciążę.

Do mnie przemawiają przede wszystkim liczby i wykresy, dlatego polecam zerknąć Ci na wyniki skuteczności:

Ciekawa jestem Waszych historii, jak długo staraliście się o dzieci i w jakim wieku zostały poczęte? A może dopiero zaczynacie starania? Pamiętajcie wówczas, by do ciąży dobrze się przygotować, zadbać o badania, zdrowie na talerzu, odpowiednią porcję ruchu i czas. Od dawna wiadomo, że im bardziej się na ciążę nastawiamy i im bardziej pragniemy dziecka tym częściej nasz organizm produkuje hormon stresu i czując się zagrożony nie dopuszcza do zapłodnienia. Jedna z moich koleżanek jako nastolatka zaszła w ciążę i urodziła córkę. Na drugie dziecko czekała aż sześć lat, bo zbyt duże miała ciśnienie i psychiczna blokada zapobiegała w jej przypadku lepiej niż najlepsza antykoncepcja. Czasem wystarczy więc wyluzować i spokojnie czekać. Jeśli macie poniżej trzydziestki i po roku regularnego współżycia nie zobaczycie upragnionych dwóch kresek na teście wtedy bez pretensji, skrępowania i przede wszystkim razem z partnerem warto zapukać do drzwi specjalisty. A co w innych przypadkach? Już podpowiadam: